Mε αφορμή την υπόδειξη ενός ξένου….

….αξίζει να ξεναγηθούμε στην Πνύκα, από όπου για «τεχνικούς λόγους» δεν κατάφερε να μιλήσει.

Εδώ συναθροιζόμενοι οι Αθηναίοι επινόησαν και καταξίωσαν την έννοια του πολίτη. Η δημοκρατία δεν ήταν χίμαιρα. «Ό,τι εν τω δήμω δοκεί άριστον είναι», «Ό,τι αποφασίζει ο δήμος είναι άριστο».

Είχε απόλυτη κυριαρχία, ως αξίωμα, το ΕΜΕΙΣ, στα χέρια ενός καλά οργανωμένου λαού σπουδαγμένου με την πολιτική αρετή, μέσα από την «υποχρεωτική» συμμετοχή στα κοινά, με επίγνωση του ρόλου του να ορίζει και να υπηρετεί αδιάλειπτα και ασυμβίβαστα το κοινό καλό.

Δεν υπήρχε σύγκρουση μεταξύ κυβέρνησης και πολιτών. Κυβέρνηση ήταν όλοι οι πολίτες. Η εξουσία ανήκε σε όλους. Δεν υπήρχαν κομματικές ιεραρχίες, αρχηγοί κομμάτων και διορισμένη Βουλή. Δεν ήταν η πολιτική κλειστό επάγγελμα για τους εκλεκτούς των μέσων ενημέρωσης, του οικονομικού κατεστημένου και της πολιτικής ελίτ, ούτε υπήρχαν επαγγελματίες πολιτικοί. H πολιτική δεν ήταν μέσο για εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων και η εξουσία μέσο για την αναπαραγωγή της. Δεν υπήρχαν οι νυκτερινές και φωτογραφικές τροπολογίες, oι στημένες ψηφοφορίες και οι αδιάλλακτες πλειοψηφίες. Ούτε αποσβεστικές προθεσμίες, ούτε νόμος περί ευθύνης (διάβαζε περί απαλλαγής) υπουργών, ούτε βουλευτική ασυλία.

Tότε ο καθένας, για μια μόνο μέρα και με κλήρωση μπορούσε να προεδρεύσει στην Eκκλησία του Δήμου, να γίνει μέλος της βουλής μόνο για ένα χρόνο και με κλήρωση αγορανόμος, μέλος του δικαστηρίου, δημόσιος υπάλληλος, πρόεδρος των πρυτάνεων , ταμίας και εισπράκτορας των χρεών. Πραγματικοί νομοθέτες ήταν οι πολίτες, που μπορούσαν να εισηγηθούν ένα νόμο στην Εκκλησία του Δήμου και να αναλάβουν και την ευθύνη για την πρωτοβουλία τους.

Υπήρχε όμως η ‘’γραφή παρανόμων’’ και ‘’η γραφή νόμου μη επιτήδειον θείναι’’ για όσους εισηγούνταν νόμους και αποφάσεις ενάντιες στο συμφέρον της πόλης.

Είχε τότε κατακτηθεί το ύψιστο δικαίωμα της ισηγορίας, το δικαίωμα δηλαδή του πιο ταπεινού πολίτη να λάβει το λόγο και να εναντιωθεί στην όποια εξουσία. Αυτό το δικαίωμα, συνδυασμένο με την αρετή της τόλμης να χρησιμοποιεί κάποιος το λόγο για να πει την αλήθεια, συγκροτεί την ύψιστη αρετή, που ονομάσθηκε παρρησία. Η παρρησία δεν είναι απλά, μια ειλικρινής εκφορά του λόγου. Απαιτεί τόλμη, την τόλμη να αποκαλύψεις μια απάτη να κάνεις μια γενναία αυτοκριτική να αντιταχθείς στο βολικό και χρήσιμο ψέμα. Αυτή η παρρησία είναι ο εχθρός του λαϊκισμού και της δημαγωγίας.

Δεν υπήρχαν τότε διορισμένες δικαστικές ηγεσίες, στημένες συνθέσεις, έξυπνες αναβολές, ύποπτες συναλλαγές, παραδικαστικά κυκλώματα. Η κλήρωση των δικαστών γινόταν από σώμα έξη χιλιάδων πολιτών το ίδιο πρωινό, για συγκεκριμένη κάθε φορά δίκη, με αδιάβλητη μηχανή κλήρωσης. Κανείς πολίτης ποτέ μέχρι την τελευταία στιγμή δεν ήξερε αν και ποιος θα γινόταν δικαστής, για ποια δίκη, με ποιον πρόεδρο και για μια μέρα μόνο. Ούτε διαβουλεύσεις γίνονταν μεταξύ των δικαστών, οι οποίοι αμέσως μετά τη διαδικασία πήγαιναν στις κάλπες και έριχναν τη ψήφο τους. Το Δικαστήριο λεγόταν Ηλιαία συμβολικά γιατί όλα γίνονταν υπό το φως, χωρίς καμία υποψία δωροδοκίας αλλά και κυριολεκτικά διότι το δικαστήριο αυτό ξεκίνησε τη λειτουργία του υπό το φως του ήλιου και συνεδρίαζε μέσα στην αγορά, στην καρδιά της πόλης.

Επρόκειτο για ένα κράτος πλήρως ταυτισμένο με την κοινωνία, με διαρκή το συλλογικό έλεγχο και την άμεση συμμετοχή όλων στη διαφύλαξη της δικαιοσύνης και της διαφάνειας, στην υπεράσπιση του κοινού καλού, με λογοδοσία αλλά και με εξοστρακισμό, την αποπομπή δηλαδή, καθενός που συγκέντρωνε μεγάλη εξουσία στο πρόσωπο του και ήταν κίνδυνος για το δημοκρατικό πολίτευμα.

Εκεί διαπλάστηκε η αριστεία, ως αγώνας συνεισφοράς σε μια δικαιότερη κοινωνία, παρακινώντας τον πολίτη όχι να είναι καλλίτερος από τον άλλο αλλά να είναι συνεχώς καλλίτερος από τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτό απαιτούσε η δικαίωση του δημοκρατικού πολιτεύματος που βασιζόταν στη βούληση και την υπευθυνότητα των μελών του.

Δυστυχώς η δημοκρατία εκείνη, κατά την εύστοχη διαπίστωση ενός διακεκριμένου Ελληνιστή, απεβίωσε χωρίς απογόνους.

Η επαναθεμελίωση της δεν θα μπορούσε να επιχειρηθεί χωρίς μια νέα σεισάχθεια, σαν εκείνη που εφάρμοσε ο Σόλων, τη διαγραφή δηλαδή των χρεών που είχαν σκλαβώσει μεγάλο μέρος του Αθηναϊκού πληθυσμού, να θυσιάσει δηλαδή, τις απαιτήσεις των δανειστών χάριν της επιβίωσης των οφειλετών καθώς η οικονομική αυτή ανισότητα δεν μπορούσε να αποτελέσει βάση για τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Ας ξαναδούμε σήμερα τη δική μας δημοκρατία όπου η δημοσιονομική πολιτική δεν ασκείται από το Κράτος, η χρηματοοικονομική εξουσία και οι εξωθεσμικοί μηχανισμοί έχουν υφαρπάξει την πολιτική εξουσία, η κρίση αποβαίνει σε όφελος του πλούτου, που ρέει συνεχώς σε λιγότερα χέρια, η λεηλασία του δημόσιου πλούτου αποστερεί τη χώρα από κάθε ελπίδα ανάταξης, η δέσμια των δανειστών κυβέρνηση εξουδετερώνει τα ελάχιστα υπολείμματα ριζοσπαστισμού με τον ευτελισμό των ιδεών και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, το κράτος δικαίου και το κοινωνικό κράτος έχουν απελπιστικά συρρικνωθεί και το άνθος της Ελληνικής νεολαίας έχει ξενιτευτεί.

Η πραγματική δημοκρατία είναι τελικά κάτι άπιαστο και μακρινό; Ίσως όχι. Προς το παρόν όμως, στο όνομα της, η κρίση μακραίνει και η εκμετάλλευση και η εξαθλίωση των ανθρώπων, βαθαίνει!

(21.11.2016)

Άρθρο του Λάμπρου Μίχου

Πηγή: Εφημερίδα "Δυτικά Νέα"  - www.westnews.gr

Read More »

Προς υπεράσπιση των αυτονόητων: για το κύρος και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης

Με αφορμή τη δημοσιοποίηση προσωπικών επιστολών ανώτατου δικαστικού λειτουργού του Συμβουλίου της Επικρατείας, η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου επισημαίνει τα ακόλουθα:

Οι προσωπικές και ενδόμυχες στιγμές ενός προσώπου ανήκουν πλήρως στη σφαίρα της ιδιωτικότητάς του: στον χώρο δηλαδή της οικειότητας και της άνεσης του καθενός, στον οποίο δεν δικαιούται να εισβάλει κανένας. Οι εξομολογήσεις, οι ενδόμυχες σκέψεις και τα συναισθήματα ενός προσώπου δεν ενδιαφέρουν το κοινό, ακόμα και εάν πρόκειται για υψηλόβαθμο δικαστικό λειτουργό, και δεν σταθμίζονται με οποιοδήποτε δημόσιο συμφέρον. Το ίδιο ισχύει και για τις σκέψεις και τα συναισθήματα του κάθε πολίτη. Η παραβίαση, δια της δημοσίευσης, του σκληρού πυρήνα της ιδιωτικότητας μας καθιστά όλους «εκβιάσιμους» ανά πάσα στιγμή, χωρίς να χρειάζεται να προβαίνουμε σε καμία αξιόποινη ή αξιόμεμπτη συμπεριφορά. Η επιταγή για συμμόρφωση μέσω μιας αόρατης και διαρκούς απειλής διαπόμπευσης και εξευτελισμού, αρμόζει σε άλλες κοινωνίες, σε άλλες εποχές, σε άλλα καθεστώτα.

Δεύτερον, εάν πράγματι πρόκειται για προϊόντα υποκλοπών από την ΕΥΠ, χρειάζεται άμεσα να διερευνηθεί ποιος και για ποιο λόγο έδωσε την άδεια στην ΕΥΠ να παρακολουθεί το 2014 έναν υψηλόβαθμο δικαστικό. Ο εθισμός της κοινωνίας στην γενική παρακολούθηση και η αξιοποίηση νόμιμων ή παράνομων παρακολουθήσεων κατά το δοκούν, είναι αδιανόητη σε μια δημοκρατική κοινωνία.

Οι επίμαχες αποκαλύψεις δεν μπορούν παρά να ειδωθούν σε σχέση με το γενικότερο κλίμα που επικρατεί στην προσπάθεια επηρεασμού και υπονόμευσης της δικαιοσύνης. Υπενθυμίζουμε για ακόμα μια φορά, το αυτονόητο: ότι, προκειμένου να επιτελέσουν το έργο τους, οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης πρέπει να λειτουργούν ανεμπόδιστα, τόσο από τη νομοθετική και τη εκτελεστική λειτουργία όσο και από τα οικονομικά συμφέροντα. Αυτό για να επιτευχθεί θέλει θωράκιση και αυτοπροστασία και από το ίδιο το δικαστικό σώμα, ιδίως στη συγκυρία που διανύουμε που βάλλεται πανταχόθεν. Στον βαθμό που, ως εξουσία, λειτουργεί σωστά και αποτελεσματικά, η Δικαιοσύνη εδραιώνει και ενισχύει τη δημοκρατία. Στην αντίθετη περίπτωση, εξ αντικειμένου, την υπονομεύει.

Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου
Βαλτετσίου 16,
10680, Αθήνα
Τηλ. / Φαξ : 2130264975
Email: info@hlhr.gr
www.hlhr.gr

Read More »

Μια σύντομη αφήγηση δημοτικής φαντασίας

Γράφει ο Λάμπρος Μίχος

«Η Αγία Βαρβάρα του 2020, όπως με ανοιχτά τα μάτια την ονειρευτήκαμε και η εμπνευσμένη και δημιουργική προσπάθεια εκατοντάδων ανθρώπων την καταξίωσε, τώρα κοντανασαίνει και οπισθοπατεί. Ήτανε το λαμπερό άστρο της Αττικής και τώρα μοιάζει με πρόωρα γερασμένη και ρυτιδιασμένη κόρη.»

Έτσι μου την περιέγραψε ένας φίλος που έλειψε επτά χρόνια στον Καναδά και βρέθηκε μια βδομάδα καλοκαιριού στη γενέθλια πόλη του.

Περπατήσαμε μαζί μερικά βράδια στις άλλοτε ευωδιαστές ανθοστοιχίες των πεζόδρομων, των πλατειών και των αλσών. Ξεραμένο χώμα και χορταριασμένες τρύπες εκεί που έσφυζαν οι φουντωμένες ορτανσίες και οι κατακόκκινοι ιβίσκοι. Ξεστρατίσαμε πολλές φορές ν’ αποφύγουμε τους σωρούς τα σκουπίδια στους ξεχειλισμένους κάδους και τα χυμένα ανάκατα στους δρόμους και τα πεζοδρόμια.

Στην άλλοτε οργιαστική από δροσιά και μοσχοβολή περιοχή ΠΑΝΘΕΟΝ βρήκαμε λεηλατημένο τοπίο, δυσωδία και αποφορά, όπως και πολλά κεντρικά και απόμερα σημεία της πόλης.

Στην κεντρική πλατεία ακούγαμε τους χτύπους των βηματισμών μας, ξεκούρδιστους ήχους μιας πονεμένης μελωδίας.  Έρημο, άχαρο, σκοτεινό τοπίο.

«Ξένος τόπος, σχεδόν εχθρικός. Με φοβίζει…», μου είπε ο φίλος μου.

Δεν υπήρχε πλέον το καθαρό νερό των συντριβανιών, που τιναζόταν ψηλά και πάφλαζε καθώς έπεφτε στις λίμνες, για να τον αποσπάσω. Του είπα στέρεψε το νερό για να μην αναγκασθώ να του δείξω την πραγματική εικόνα.

Συνεχίσαμε προς το αγαπημένο μας  πρώτο δημοτικό.

Έφυγε, χωρίς να μάθει ότι η Αγία Βαρβάρα είναι κομμένη στη μέση, χωρίς συγκοινωνία, χωρίς πηδάλιο με όραμα και ευαισθησία, παραδομένη στην  αυθαιρεσία και στην αναρχία και για πολλά άλλα.

Με ρώτησε καθώς αποχαιρετιόμασταν. Εσείς τι κάνετε; Τ’ αφήνετε έτσι; Χάσατε την ορμή σας, τα όνειρά σας θάμπωσαν;

Όχι, του απάντησα σιγανά, καθώς απομακρυνόταν. Ίσως δεν άκουσε. Άλλωστε δεν ήταν απάντηση που αφορούσε εκείνον, αφορούσε εμένα. Εμάς...

Πηγή: www.westnews.gr

Read More »

Λ. Μίχος: «Δεν έπαψα ποτέ να ασχολούμαι με την Αγία Βαρβάρα»

Στην εφημερίδα ΔΥΤΙΚΑ ΝΕΑ μίλησε ο πρώην Δήμαρχος Αγίας Βαρβάρας και πρώην βουλευτής Β' Αθήνας, Λάμπρος Μίχος.

Ο κ. Μίχος αναφέρθηκε στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η πόλη που ζει και αναπνέει μέχρι και σήμερα αφού όπως μας τόνισε, δεν σταμάτησε ούτε μια στιγμή να ασχολείται έστω και παρασκηνιακά με την Αγία Βαρβάρα.

Ο πρώην Δήμαρχος μίλησε για τη Δημοτική αρχή, την Αντιπολίτευση και για το αν θα συμμετάσχει στις επόμενες δημοτικές εκλογές.

- κ. Μίχο κατά την άποψή σας ποια είναι η σημερινή κατάσταση στην Αγία Βαρβάρα. Από τη στιγμή που σταματήσατε να είστε Δήμαρχος θεωρείται ότι είναι καλύτερη;
 
Έλεγα πάντα στους συνεργάτες μου στο δήμο, ότι μάθαμε τον κόσμο μας να είναι απαιτητικός και πλέον δεν θα αρκείται στα λιγότερα, θα τα θέλει όλα. Όλα, όσα απολαμβάνουν οι πολίτες στις σύγχρονες πόλεις. Εμείς του μάθαμε ότι αξίζει και τα δικαιούται όλα. Τα διεκδικήσαμε και τα κερδίσαμε μαζί του: Σύγχρονα δημοτικά κτίρια και υπηρεσίες, σχολεία, παιδικούς σταθμούς, πλατείες, θέατρα, εικαστικά, κοινωνική οργάνωση, πολιτισμό…

Τώρα η πόλη κοντανασαίνει.

Ποια δημοτική αρχή μπορεί να αντέξει όντας κατώτερη από τις απατήσεις των δημοτών της, που εξακολουθούν να φωτίζονται από τις δημιουργικές αναμνήσεις του κοντινού παρελθόντος της;

Κύκλωνε η ματιά μας από το ΠΑΝΘΕΟΝ τη μαγευτική θέα της Αθήνας και χανότανε έως πέρα στη θάλασσα του Φαλήρου…

Τι άλλο να σας πω. Η σημερινή εικόνα της πόλης με προσβάλλει και με πληγώνει.




- Εγείρατε θέμα σχετικά με τα έργα του Μετρό που γίνονται στην πόλη. Θα θέλατε να μας αναφέρετε συνοπτικά το πρόβλημα;

Στο δήμο μας είχαν προγραμματισθεί δύο σταθμοί ΜΕΤΡΟ στη γραμμή από Εσταυρωμένο προς Πειραιά. Ο σταθμός Αγίας Μαρίνας παραδόθηκε και ήδη λειτουργεί. Ο άλλος σταθμός, με την ονομασία ‘’Αγία Βαρβάρα’’, βρίσκεται στο σημείο όπου χτυπά η εμπορική καρδιά της πόλης και με την έναρξη της κατασκευής του κόπηκε η κεντρική αρτηρία της πόλης στη μέση.

Ο μετροπόντικας μπήκε στη σήραγγα από ένα εργοτάξιο στην Αγία Βαρβάρα, πέρασε το σταθμό Αγία Βαρβάρα, πέρασε τον Κορυδαλλό και κάποτε θα φθάσει στον Πειραιά, με μεγάλη απ’ ότι φαίνεται καθυστέρηση. Τα μπάζα όμως από τη διάνοιξη της σήραγγας συνεχίζουν να βγαίνουν από το εργοτάξιο της Αγίας Βαρβάρας παρότι  η σύμβαση που υπογράφηκε με τον εργολάβο προβλέπει ότι μόλις ο μετροπόντικας περάσει τον Κορυδαλλό τα μπάζα θα βγαίνουν πλέον από τον Κορυδαλλό. Θα δινόταν έτσι η δυνατότητα να τελειώσει και να παραδοθεί ο σταθμός Αγία Βαρβάρα, να ανοίξει ο δρόμος και να ανασάνει η πόλη. Αν μείνουν τα πράγματα, ως έχουν, τα μπάζα θα συνεχίσουν να βγαίνουν από το εργοτάξιο της Αγίας Βαρβάρας ωσότου ο Μετροπόντικας καταλήξει στον Πειραιά και έως τότε η τρύπα θα χάσκει στο κέντρο της πόλης με σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις για την πόλη και τους ανθρώπους της. Ο Μετροπόντικας πέρασε από τον Κορυδαλλό τον Απρίλιο του 2015 και ενώ η δημοτική Αρχή της Αγίας Βαρβάρας γνωρίζει τους όρους της σύμβασης που προβλέπουν έξοδο των προϊόντων εκσκαφής από τον Κορυδαλλό, παραμένει απολύτως αδρανής.

Η ζημιά από την αυθαίρετη παράβαση των όρων της σύμβασης είναι προφανής και για το συνολικό έργο αλλά και για το δήμο μας και αναμφισβήτητη η επιβάρυνση που προκαλεί.

- Πως πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε πιο ενεργά με τα αυτοδιοικητικά της Αγίας Βαρβάρας; Πιστεύετε ότι η αντιπολίτευση είναι χαλαρή προς τη Δημοτική Αρχή;

Το μετρό αλλάζει εντελώς τη ζωή στην πόλη μας και η ωφέλεια που θα προκύψει από τη λειτουργία του είναι αναμφισβήτητη. Η αδικαιολόγητη όμως καθυστέρηση σε βάρος των επαγγελματιών και κατοίκων του δήμου μας από την ετσιθελική αγνόηση των όρων της σύμβασης και η ταυτόχρονη παθητικότητα και αμεριμνησία της δημοτικής αρχής δεν ήταν δυνατόν να με αφήσουν αδιάφορο.

Να υπογραμμίσω ότι η έξοδος του εργοταξίου, από όπου βγαίνουν τα προϊόντα εκσκαφής, βρίσκεται απέναντι από το σχολικό συγκρότημα της πόλης όπου φοιτούν πάνω από χίλια παιδιά. Τα φορτηγά μπαίνουν και βγαίνουν αδιάκοπα, κάθε λεπτό, με λάσπες, σκόνη,  θόρυβο και άπειρους κινδύνους.

Δεν έχω τίποτα με τους Κορυδαλλιώτες, εκείνοι καταφέρνουν να μην εφαρμόζεται η σύμβαση. Εμείς εξοπλισμένοι με τη σύμβαση και με συμμάχους την Αττικό Μετρό, τη νομιμότητα και το γενικό συμφέρον αδρανούμε.

Γι αυτό είπα, ότι θα γίνει αυτό που πρέπει, μπορεί δεν μπορεί, θέλει δεν θέλει ο κ. Δήμαρχος.

Και αυτή είναι η βούληση όλων των κατοίκων της πόλης.

Νομίζω ότι η φωνή αυτή ακούσθηκε από τους αρμόδιους και θα παύσει η επιβλαβής για το γενικότερο συμφέρον και η άδικη και υπέρμετρη για την πόλη μας επιβάρυνση αλλιώς οι αδρανούντες αρμόδιοι θα βρεθούν προ εκπλήξεως.

Δεν ήταν βέβαια το «μετρό» το πρώτο και μόνο ερέθισμα. Ήταν η αιτία που ξεχείλισε το ποτήρι.

Είχα προειδοποιήσει τη δημοτική αρχή, με φίλια πρόσωπα και είχα ενημερώσει σχετικά και την αντιπολίτευση.

Μόνο όμως ο κ. Βασιλάκος έθεσε το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο και έκανε και δημόσια δήλωση. Όχι μόνο δεν πήρε απάντηση, αλλά λοιδορήθηκε κιόλας.

Πρέπει να σας πω, ότι και στη συμπολίτευση και στην αντιπολίτευση υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι αλλά είναι μάλλον αιφνιδιασμένοι από την πρωτοφανή αδράνεια της δημοτικής αρχής και οπωσδήποτε αμήχανοι.

Σε ότι με αφορά, δεν έπαψα ποτέ να ασχολούμαι με την Αγία Βαρβάρα και δεν έμεινα ποτέ μακριά από τους ανθρώπους της, τα προβλήματα και τις ανάγκες τους.

Θα μπορούσα σε πολλά θέματα να αναφερθώ, που με στενοχωρούσαν και με θύμωναν. Προτιμούσα να παρακολουθώ να μεγαλώνουν τα δένδρα που φυτέψαμε, να γεμίζουν ξένοιαστους ανθρώπους τα κέντρα λόγου και τέχνης που χτίσαμε, να προοδεύουν τα παιδιά που από μικρά τα φροντίσαμε…


- Κλείνοντας, θα θέλατε να μας πείτε αν θα δούμε τον Λάμπρο Μίχο να ασχολείται και πάλι ενεργά με τα θέματα του Δήμου και ενδεχομένως να συμμετάσχει και στις επόμενες εκλογές;
 
Έχω μια πολύ ισχυρή παρότρυνση από συνδημότες μου να επανέλθω, αλλά δεν είναι στις προθέσεις μου και μέχρι το τέλος θα προσπαθήσω να κινητοποιήσω νέους ανθρώπους να βγουν μπροστά. Πιστεύω στον επαρκή χρόνο που απομένει μέχρι τις επόμενες δημοτικές εκλογές να τα καταφέρω. Άλλωστε η προφανής ανεπάρκεια της παρούσας δημοτικής αρχής είναι επαρκής λόγος ενθάρρυνσης να το πράξουν.


Πηγή

Read More »

Τι προβλέπει ο νέος εκλογικός νόμος

Απλή αναλογική με όριο εισόδου στη Βουλή το 3% προτείνει η κυβέρνηση. Διατηρούνται οι μεγάλες εκλογικές περιφέρειες. Διαβάστε τα τέσσερα άρθρα της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ και όσα πρέπει να γνωρίζετε.

Σε δημόσια διαβούλευση μέχρι την ερχόμενη Δευτέρα έθεσε η κυβέρνηση το σχέδιο του νέου εκλογικού νόμου. Σύμφωνα με το κείμενο που ανέβασε στη Διαύγεια το υπουργείο Εσωτερικών οι πολίτες θα αποκτούν δικαίωμα ψήφου από τα 17 και οι έδρες θα μοιράζονται στα κόμματα με βάση την απλή αναλογική. Παραμένει, όμως, το όριο του 3%.

Σε δημόσια διαβούλευση μέχρι την ερχόμενη Δευτέρα έθεσε η κυβέρνηση το σχέδιο του νέου εκλογικού νόμου. Σύμφωνα με το κείμενο που ανέβασε στη Διαύγεια το υπουργείο Εσωτερικών οι πολίτες θα αποκτούν δικαίωμα ψήφου από τα 17 και οι έδρες θα μοιράζονται στα κόμματα με βάση την απλή αναλογική. Παραμένει, όμως, το όριο του 3%.

Αναλογική Εκπροσώπηση των Πολιτικών Κομμάτων, Διεύρυνση του Δικαιώματος Εκλέγειν και άλλες Διατάξεις περί Εκλογής Βουλευτών

O Υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτης Κουρουμπλής, θέτει από σήμερα Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016 και ώρα 15:00 σε δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση το σχέδιο νόμου «ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ, ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΕΚΛΕΓΕΙΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΠΕΡΙ ΕΚΛΟΓΗΣ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ» και καλεί τους κοινωνικούς εταίρους και κάθε ενδιαφερόμενο να συμμετάσχουν καταθέτοντας προτάσεις, προκειμένου να βελτιωθούν οι διατάξεις του νομοσχεδίου. Η διαβούλευση θα διαρκέσει μέχρι την Δευτέρα 4 Ιουλίου 2016 και ώρα 20:00.

Άρθρο 01 – Ηλικία κτήσης δικαιώματος εκλέγειν

Η παράγραφος 1 του άρθρου 4 του π.δ. 26/2012 (ΦΕΚ Α’ 57) «Κωδικοποίηση σ’ ενιαίο κείμενο των διατάξεων της νομοθεσίας για την εκλογή βουλευτών» αντικαθίσταται ως εξής:
«1. Το δικαίωμα του εκλέγειν έχουν οι πολίτες Έλληνες και Ελληνίδες που συμπλήρωσαν το δέκατο έβδομο έτος της ηλικίας τους.»

Άρθρο 02 – Καθιέρωση της αναλογικής εκπροσώπησης των κομμάτων

1. Η παράγραφος 1 του άρθρου 6 του ν. 3231/2004 (Α’ 45), όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 1 του ν. 3636/2008 (A’ 11) και κωδικοποιήθηκε στο άρθρο 99 παρ. 2 του π.δ. 26/2012 (A’ 57), αντικαθίσταται ως εξής :
«1. Για τον καθορισμό των εδρών που δικαιούται κάθε εκλογικός σχηματισμός, το σύνολο των ψήφων που συγκέντρωσε στην Επικράτεια πολλαπλασιάζεται με τον αριθμό 300. Το γινόμενο τους διαιρείται με το άθροισμα των έγκυρων ψηφοδελτίων που συγκέντρωσαν στην Επικράτεια όσοι σχηματισμοί συμμετέχουν στην κατανομή των εδρών, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 5. Οι έδρες που δικαιούται κάθε σχηματισμός στην Επικράτεια είναι το ακέραιο μέρος του πηλίκου της διαίρεσης.
Αν το άθροισμα των ως άνω ακέραιων μερών των πηλίκων υπολείπεται του αριθμού 300, τότε παραχωρείται, κατά σειρά, ανά μία έδρα και ως τη συμπλήρωση αυτού του αριθμού στους σχηματισμούς, των οποίων τα πηλίκα εμφανίζουν τα μεγαλύτερα δεκαδικά υπόλοιπα.»

2. Οι παράγραφοι 2 και 3 του άρθρου 6 του ν. 3231/2004 (Α’ 45), όπως τροποποιήθηκαν με το άρθρο 1 του ν. 3636/2008 (A’ 11)και κωδικοποιήθηκαν στο άρθρο 99 παρ. 3 και 4, αντίστοιχα, του π.δ. 26/2012 (A’ 57), καταργούνται.

3. α) Ο τίτλος του άρθρου 8 του ν. 3231/2004 (Α’ 45), όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 2 του ν. 3636/2008 (A’ 11),αντικαθίσταται ως εξής :
«Κατανομή εδρών στις εκλογικές περιφέρειες»
β) Αντιστοίχως, ο τίτλος του άρθρου 100 του π.δ. 26/2012 (Α’ 57)αντικαθίσταται ως εξής :
«Κατανομή εδρών επικρατείας – Κατανομή εδρών στις εκλογικές περιφέρειες»

4. α) Η παράγραφος 4 του άρθρου 8 του ν. 3231/2004 (Α’ 45), όπως κωδικοποιήθηκε στο άρθρο 100 παρ. 7 του π.δ. 26/2012 (Α’57), αντικαθίσταται ως εξής :
«4. Τυχόν αδιάθετες έδρες διεδρικών και τριεδρικών εκλογικών περιφερειών διατίθενται, κατά σειρά και ανά μία, στον εκλογικό σχηματισμό που εμφανίζει σε καθεμία από αυτές τα μεγαλύτερα αχρησιμοποίητα υπόλοιπα ψήφων.
Εάν σε κάποιο εκλογικό σχηματισμό διατεθούν συνολικά περισσότερες έδρες από όσες δικαιούται, σύμφωνα με το άρθρο 6 του παρόντος νόμου, οι πλεονάζουσες αφαιρούνται, ανά μια, από τις τριεδρικές περιφέρειες και αν υπάρξει ανάγκη από τις διεδρικές, στις οποίες ο συνδυασμός αυτός κατέλαβε έδρα, σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο, εμφανίζοντας τα μικρότερα αχρησιμοποίητα υπόλοιπα ψήφων.»

β) Το πρώτο και δεύτερο εδάφιο της παρ. 5 του άρθρου 8 του ν. 3231/2004 (Α’ 45), όπως κωδικοποιήθηκαν στο άρθρο 100 παρ. 8 του π.δ. 26/2012 (Α’57), αντικαθίστανται ως εξής :
«5. Οι εκλογικές περιφέρειες που εξακολουθούν να έχουν αδιάθετες έδρες διατάσσονται κατά φθίνoυσα σειρά, με βάση τα μετά την εφαρμογή της προηγούμενης παραγράφου εναπομείναντα αχρησιμοποίητα υπόλοιπα ψήφων του εκλογικού σχηματισμού με το μικρότερο αριθμό εγκύρων ψηφοδελτίων στην επικράτεια που δικαιούται έδρα σύμφωνα με το άρθρο 5. Στον εκλογικό αυτό σχηματισμό παραχωρείται ανά μία έδρα από καθεμία από αυτές τις εκλογικές περιφέρειες και ως τη συμπλήρωση του αριθμού των εδρών που αυτός δικαιούται, σύμφωνα με το άρθρο 6.»

Άρθρο 03 – Καταργούμενες διατάξεις

Από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου καταργούνται οι διατάξεις των άρθρων 1 και 2 του ν. 3636/2008 (Α’ 11), καθώς και κάθε γενική ή ειδική διάταξη που είναι αντίθετη με τις διατάξεις του παρόντος ή ρυθμίζει τα θέματα αυτά με άλλον τρόπο.

Άρθρο 04 – Έναρξη ισχύος

Η ισχύς του παρόντος νόμου αρχίζει από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Ειδικά η ισχύς των άρθρων 2 και 3 αρχίζει από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, των ανωτέρω άρθρων εφαρμοζομένων από τις αμέσως επόμενες γενικές βουλευτικές εκλογές, οποτεδήποτε και αν αυτές διεξαχθούν, τηρουμένων των προϋποθέσεων της παραγράφου 1 του άρθρου 54 του Συντάγματος, ήτοι της υπερψήφισης του παρόντος άρθρου από την πλειοψηφία των δύο τρίτων του όλου αριθμού των βουλευτών.


Εδώ γίνεται η δημίσια διαβούλευση: http://www.opengov.gr/ypes/?p=3912

Read More »

Τσίπρας: Ο «μικρός» που θέλει να γίνει αυτοκράτορας

Ξεκινώντας από μια ταράτσα στη Θράκη πριν από δέκα χρόνια έφτασε να σχεδιάζει τη μετάλλαξη του πολιτεύματος και τη μονιμοποίηση της Αριστεράς στην εξουσία.

Του Παύλου Παπαδόπουλου (δημοσιογράφος του ΒΗΜΑτος)

«Θα τους ταράξω στις εκλογές και στα δημοψηφίσματα όπως έκανε ο Τσάβες» είπε ο Ελλην Ηγεμών («Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης» τον έχουν αποκαλέσει ορισμένοι υπερόπτες αντίπαλοί του...). Η εκμυστήρευση έγινε πολύ πριν από το δημοψήφισμα του Brexit, πριν ακόμη και από το ελληνικό δημοψήφισμα, στην αρχή της πρωθυπουργίας του, σε έναν εξ απορρήτων συνομιλητή του. «Να προσέξεις γιατί άλλο είναι τα σώβρακα και άλλο οι γραβάτες...» ήταν η απάντηση που εισέπραξε. Ο συνομιλητής του εκκολαπτόμενου εξουσιαστή ήθελε με αυτή την παραστατική παρομοίωση να μεταδώσει το μήνυμα ότι ο «τσαβισμός» δύσκολα εισάγεται αυτούσιος από τη Βενεζουέλα στην Ελλάδα. Ο γελαστός ηγεμών όμως, ακολουθώντας το παράδειγμα του καθεστώτος Τσάβες (και Μαδούρο...), δεν γνωρίζει από γραβάτες και έτσι μάλλον δεν πτοείται από τέτοιες προειδοποιήσεις. Περίπου την ίδια εποχή που έγινε αυτός ο διάλογος εξελισσόταν η διαπραγμάτευση-περίγελος με βάση τη θεωρία της σύγκρουσης της χώρας με τον τοίχο (!), την οποία είχε αναπτύξει μια... ελληνική θεότητα των «ψυχιατρικών οικονομικών» που το επώνυμό της περιέχει (ίσως όχι τυχαία...) σαφή αναφορά στην ύπαρξη των UFO.

Καθώς λοιπόν τον χειμώνα και την άνοιξη του 2015 προχωρούσε η συσσώρευση εθνικής ζημίας (σύμφωνα με την πρόσφατη εκτίμηση Ρέγκλινγκ...) ύψους 100 δισεκατομμυρίων ευρώ από την εξαέρωση των συσσωρευμένων θυσιών πέντε ετών και τη διαγραφή των προσδοκώμενων κερδών των δύο επόμενων (δηλαδή μιλάμε για 10.000 ευρώ για κάθε πολίτη...), ο νεοφώτιστος ηγέτης, στο περιθώριο μιας σύσκεψης στο γραφείο του, ευρισκόμενος σε εξουσιαστική αταραξία, εκμυστηρεύθηκε σε κορυφαίο υπουργό του.

- Εχω μια ιδέα που θέλω να συζητήσουμε.

- Πείτε μου, κύριε Πρόεδρε.

- Θα μπορούσαμε να ξαναγράψουμε ολόκληρο το Σύνταγμα από την αρχή;

- Αυτό δεν γίνεται. Δεν μπορεί να το κάνει η Βουλή. Υπάρχουν κανόνες μέσα στο ίδιο το Σύνταγμα που υπαγορεύουν με αυστηρότητα την αναθεώρησή του...

- Το ξέρω... Αλλά δεν θα ήταν γοητευτικό αν το κάναμε;

Πόσο «γοητευτικό» είναι μια χώρα να διακινδυνεύει εθνική καταστροφή και διάλυση των θεμελίων της οικονομίας της στο όνομα μιας ανύπαρκτης και προσχηματικής διαπραγμάτευσης και ο επικεφαλής της να αναζητεί «πατέντες» για να κάνει bypass στον Κοινοβουλευτισμό και να προκαλέσει μετάλλαξη στο θεμέλιο της Δημοκρατίας, δηλαδή το Σύνταγμα; Και με ποιον σκοπό; Πρόκειται απλώς για ένα αφελές παίγνιο ή για το ψυχρό (αλλά και βαθιά παράδοξο) σχέδιο εδραίωσης μιας μονολιθικής εξουσίας σε μια χώρα που μέσα στο επόμενο έτος θα έχανε ό,τι είχε απομείνει από την κυριαρχία της επί των εσόδων, των δαπανών, των συνόρων και της περιουσίας της;

Εκείνοι που παρακολουθούν και αφουγκράζονται συστηματικά, σιωπηλά και υπομονετικά τις δράσεις και τα λόγια που αντηχούν στο φθαρμένο, αλλά καλογυαλισμένο παρκέ και στα διπλά τζάμια του Μεγάρου της εξουσίας, διαβεβαιώνουν πως έχουν από σήμερα την απάντηση. Αλλά, προτού την αποκαλύψουμε, ας κάνουμε μια χρήσιμη αναδρομή στο παρελθόν.

Το Ναυτικό και η γραβάτα
Ολα ξεκίνησαν πριν από 20 χρόνια, όταν ένας πρώην κομμουνιστής νεολαίος με πίστη στον εαυτό του μεγαλύτερη από την πίστη του στον κομμουνισμό αποδέχθηκε την πρόσκληση κόμματος της ανανεωτικής Αριστεράς. Ηταν ένας ταλαντούχος πρόεδρος δεκαπενταμελούς που διέπρεψε στις σχολικές καταλήψεις του 1991 και ίδρυσε λίγο αργότερα τη δική του φοιτητική παράταξη, ένα πολιτικό start up που προκάλεσε «σεισμό» στο Πολυτεχνείο εξασφαλίζοντας ποσοστά άνω του 20%. Ποιος λοιπόν θα ήταν καλύτερος για επικεφαλής της Νεολαίας αυτού του αριστερού κόμματος που είχε μόλις κατορθώσει, στις εκλογές του 1996, να επιστρέψει στη Βουλή; Στη Νεολαία επήλθε η «ζύμωση» του νεολαίου με τον «άλλο κόσμο» που ήταν «εφικτός» και τις πρωτοβουλίες κατά της παγκοσμιοποίησης. Είχε προηγηθεί η ευμενής μετάταξη του νεολαίου στο Ναυτικό για την οποία φρόντισε το «σύστημα» ενός υπουργού Αμυνας-θρύλου του ΠαΣοΚ έπειτα από αίτημα των επικεφαλής του μικρού κόμματος.

Ως ναύτης, το κομματικό στέλεχος, που αρνήθηκε να γίνει «επαγγελματικό στέλεχος» (αρνήθηκε δηλαδή να πληρώνεται από το κόμμα διότι εργαζόταν ως πολιτικός μηχανικός), ήταν υποχρεωμένο να φορά συνεχώς γραβάτες. Οι φωτογραφίες με γραβάτα από τη θητεία στο Ναυτικό εξαφανίστηκαν αργότερα (και αν εμφανιστούν τώρα ίσως να σβηστεί η γραβάτα κατά το πρότυπο της σταλινικής επεξεργασίας του παρελθόντος).

Ο νεαρός αριστερός αστήρ ξεχώρισε γιατί δεν χαρακτηριζόταν ούτε από το βαρύ ύφος του απόμακρου διανοουμένου (που άλλωστε δεν ήταν), ούτε από την εικόνα του κακοντυμένου και απεριποίητου καπνιστή ουσιών. Πηγαία καλοσύνη, σχολικό χιούμορ, χαρά της ζωής, όχι άγχος, επώνυμα πόλο, τζελ στα μαλλιά και ποτά στα Εξάρχεια με τους κολλητούς. Επιτέλους ένα «κανονικό» παιδί ανάμεσα στα «φρικιά των κινημάτων», ένας αριστερός με εικόνα μέλους της ΠΑΣΠ (της φοιτητικής οργάνωσης του ΠαΣοΚ). Στις εσωκομματικές εκλογές του 2004 για τη διαδοχή στην προεδρία του κόμματος ο γελαστός νέος υποστήριξε τον εκλιπόντα σήμερα υποψήφιο των ανανεωτικών και όχι τον επί χρόνια ευρωβουλευτή υποψήφιο του «αριστερού ρεύματος», ο οποίος κέρδισε. Ο οξυδερκής νέος πρόεδρος όμως κάλεσε αμέσως στο γραφείο του τον νεολαίο της άλλης πλευράς.

- Θα έρθεις μαζί μου. Θα δουλέψουμε μαζί.

- Μα εγώ δεν σε υποστήριξα στις εκλογές.

- Δεν με νοιάζει. Με εσένα θέλω να ξαναχτίσω το κόμμα. Ολοι οι άλλοι είναι πεθαμένοι.

Η «υιοθεσία» και η «πατροκτονία»
Ανάμεσα στους «πεθαμένους» ήταν και όσοι σε δέκα χρόνια θα «ανασταίνονταν» ως πρωτοκλασάτοι υπουργοί του πρώην νεολαίου. Διότι ο νεολαίος είχε και διατηρεί το ταλέντο να «τζογάρει» επάνω στα συναισθήματα όλων και να ελίσσεται υποδειγματικά μεταξύ «ζωντανών» και «πεθαμένων», χωρίς διακρίσεις. Ασύγκριτη είναι επίσης η ικανότητά του να δημιουργεί «πατροθεσίες», να τοποθετεί δηλαδή στον ρόλο του πατέρα πολιτικούς, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, ιερωμένους και τεχνοκράτες πολύ μεγαλύτερης ηλικίας από τον ίδιο. Να τον υιοθετούν εθελοντικά, να τον αντιμετωπίζουν σαν παιδί τους, να θέλουν να τον προστατεύουν. Δεν είναι η πειθώ των πολιτικών θέσεων. Είναι ο καλοδουλεμένος συνδυασμός μιας ανυπόκριτης συστολής με μια εφηβική επιπολαιότητα. Ιδίως στις ηλικίες μεταξύ 55-75 η επιτυχία του είναι εντυπωσιακή. Οι «πατέρες του μικρού» νομίζουν ότι αποφασίζουν μόνοι τους να τον «υιοθετήσουν», αλλά είναι ο ίδιος που έντεχνα τους το καλλιεργεί για να εξασφαλίζει την υποστήριξή τους. Και τα παραδείγματα είναι πολλά, αφού ακόμη και πρώην πρωθυπουργός της αντίπαλης παράταξης τον αποκαλεί στοργικά «ο μικρός» και σχεδόν καθημερινά ασχολείται μαζί του θέλοντας να μαθαίνει τι κάνει. Ισως βέβαια αυτό να συμβαίνει επειδή χρειάζεται μια νέα νίκη του «μικρού» για να εξασφαλίσει την πολιτική εξαφάνιση του νυν προέδρου του συντηρητικού κόμματος που θεωρεί ιδιοκτησία του.

Ορισμένοι επιφανείς συντηρητικοί πολιτειακοί παράγοντες φτάνουν ακόμη και σε γονυκλισίες προκειμένου να εισακουστούν οι προσευχές τους και να προσέχει ο Θεός τον άθεο «μικρό». Ολοι οι «πατέρες» νομίζουν ότι τον ελέγχουν, ότι είναι το «δικό τους» παιδί και ενοχλούνται πολύ όταν εντοπίζουν έκπληκτοι άλλους «πατεράδες» να κυκλοφορούν στους διαδρόμους της εξουσίας και να αλληλοκοιτάζονται με καχυποψία. Πολύ λίγοι διαισθάνονται τον ψυχρό εκτελεστή πίσω από το αξιαγάπητο και ευαίσθητο προσωπείο. Ηδη το 2006 ο «ιδανικός υιός», που δεν είχε φτάσει ακόμη στην ηλικία του Ιησού, αξιοποιήθηκε από τον αριστερό πρόεδρο και νέο μέντορά του ως υποψήφιος για τον δήμο της πρωτεύουσας. Ο «πατήρ πρόεδρος» του τηλεφώνησε ένα καλοκαιρινό πρωινό, αλλά το κινητό του «μικρού» δεν «έπιανε» καλά.

- Πού είσαι;

- Σε μια ταράτσα οικοδομής στη Θράκη.

- Ελα στο γραφείο μου. Θα σε ανακοινώσω υποψήφιο δήμαρχο της πρωτεύουσας.

(γελώντας) - Εμένα με ρώτησες;

- Δεν χρειάζεται να σε ρωτήσω.

Πράγματι, δεν χρειαζόταν να τον ρωτήσει. Ο «υιός» δεν έχασε την ευκαιρία. Ο «πατήρ» δεν ήταν τόσο άδολος. Υπό το πρόσχημα της «ανανέωσης» ήθελε να παραμερίσει άλλους εσωκομματικούς αντιπάλους του που διεκδικούσαν το χρίσμα. Και το πέτυχε, ενώ η εκλογική επιτυχία του «θετού υιού» (απέσπασε πάνω από 10%) άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο. Μετρ στις ασκήσεις επί χάρτου (αλλά όχι στη γνώση της ετερογονίας των σκοπών...) ο τότε «πατήρ» εφηύρε ένα ομοσπονδιακό μοντέλο που θα εξίσωνε και θα συνένωνε το κόμμα του με όλα τα ριζοσπαστικά «κινήματα» της Αριστεράς.

Πρόσφερε λοιπόν τη δική του θέση, τη θέση του κομματικού προέδρου, στον ευνοούμενο «υιό» και μετακινήθηκε ο ίδιος στον μεγάλο ομοσπονδιακό θρόνο. Η πατροκτονία δεν άργησε να ακολουθήσει, αφού ο «υιός» αποσπώντας τα «κλειδιά» του μοναδικού κοινοβουλευτικού κόμματος μέσα στο ομοσπονδιακό μόρφωμα (και ως «κλειδιά» εννοούμε την κρατική επιχορήγηση, τις κομματικές δομές και τις προνομίες της κοινοβουλευτικής συμμετοχής...) απομόνωσε τον μεσόκοπο μέντορα από όλους τους συμμάχους του και, χωρίς ποτέ να κάνει κάτι ανάρμοστο, απλώς τον άφησε να ηττηθεί μόνος του, από τον ίδιο του τον εαυτό, από τις οργισμένες αντιδράσεις του εξαιτίας της αντιλαμβανόμενης «προδοσίας» που υπέστη.

Οι λεγόμενες «συνιστώσες», οι οποίες οσμίζονταν τη μετατόπιση της ισχύος μέσα στο μικροσκοπικό αριστερό βασίλειο, συνέπραξαν στην «πατροκτονία» του 2008-2009, για να απομονωθούν και αυτές λίγα χρόνια αργότερα, να εκτοπιστούν και να αφομοιωθούν στο νέο «όλον». Ο νέος πρόεδρος, στην ηλικία των 40 (η οποία στη γεροντοκρατούμενη Ελλάδα θεωρείται ηλικία εφήβου), ήταν πλέον έτοιμος για τη μεγαλύτερη κατάληψη της ζωής του, αυτήν του Μεγάρου της εξουσίας.

Υπό το βλέμμα του Αντενάουερ
Βερολίνο, Δεκέμβριος 2014: Ηταν ένας από τους πιο συννεφιασμένους μήνες για τη γερμανική πρωτεύουσα. Μια εβδομάδα πριν από τα Χριστούγεννα του 2014 η γερμανίδα καγκελάριος γνωρίζει ότι το Κοινοβούλιο του «απροσάρμοστου εταίρου» της ευρωζώνης δεν θα κατορθώσει να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Θα προκληθούν εκλογές που θα τις κερδίσει ο... «μικρός πρίγκιπας» της Αριστεράς. Μελετά τον σχετικό φάκελο επάνω στο μεγάλο παραλληλόγραμμο τραπέζι του γραφείου της, εκεί που προτιμά να εργάζεται, υπό το βλέμμα του Κόνραντ Αντενάουερ αριστερά της, σε ένα πορτρέτο που φιλοτέχνησε ο Οσκαρ Κοκόσκα μια ανοιξιάτικη ημέρα του 1966 στη Villa Collina της λίμνης Κόμο, τόπο διακοπών του Αντενάουερ. Εκείνη τη συννεφιασμένη και βροχερή ημέρα έχει επισκεφθεί ανεπίσημα την Καγκελαρία μια προσωπικότητα με σημαίνουσα παρουσία στα κυβερνητικά δρώμενα του ευρωπαίου εταίρου, ιδίως μεταξύ 2009-2011, ο οποίος παράλληλα επικοινωνούσε μυστικά με τους νεοφώτιστους αριστερούς. Η κυρία Μέρκελ συνομίλησε για λίγο μαζί του.

- Εσείς τι πιστεύετε; Ο επόμενος νεαρός ηγέτης σας θα χτυπήσει τη διαπλοκή;

- Μπορεί να επιτύχει θετικά αποτελέσματα σε πολλούς τομείς.

- Εμείς θα βοηθήσουμε τη χώρα σας. Δεν μπορούμε όμως να απομακρυνθούμε από το υφιστάμενο πλαίσιο.

Το μήνυμα της καγκελαρίου μεταφέρθηκε στον παραλήπτη, αλλά αγνοήθηκε. Ισως γιατί ο «μικρός» πίστευε ότι θα εγκλωβίσει την Ευρώπη σε ατέρμονες διαβουλεύσεις σαν αυτές που συνηθίζονται στο κόμμα του. Ισως γιατί υπολόγιζε ότι θα «υιοθετηθεί» από ηγέτες εκτός Ευρώπης και θα πλεύσει σε «νέες θάλασσες», όπως δήλωσε στις 19 Ιουνίου 2015 στην Αγία Πετρούπολη. Μέσα σε εκείνους τους μήνες η υπομονετική γερμανίδα πολιτικός ολοκλήρωσε τις δικές της διαβουλεύσεις με τον υποψήφιο κηδεμόνα του «μικρού», ο οποίος τον εγκατέλειψε στα στοργικά χέρια της. Σαν άτεγκτη παιδαγωγός τον τιμώρησε και του επέβαλε... «να διαβάσει όλα τα μαθήματά του». Η συμμόρφωση δεν ήρθε σύντομα. Ακολούθησαν άλλοι δέκα μήνες παρελκυστικής και προσχηματικής «διαπραγμάτευσης» για την εφαρμογή των συμφωνηθέντων, μια που ένα νέο δημοψήφισμα, αυτή τη φορά για το Grexit, δεν έφυγε από το μυαλό του ευρωπαίου «τσαβίστα».

Και εκεί που δεν ήξερε τι να κάνει για να ανατινάξει την ετοιμόρροπη συμφωνία, ένα «βαλιτσάκι» παρακολουθήσεων, ως από μηχανής θεός στην τραγωδία, εμφανίστηκε έξω από ξενοδοχείο διεθνούς αλυσίδας και άρχισε να καταγράφει από μόνο του (!) τις συνομιλίες των στελεχών του ΔΝΤ. Σύμφωνα με μια εκμυστήρευση, δύο πρόσωπα με πλούσια δημοσιογραφική εμπειρία παρέλαβαν το ευαίσθητο «υλικό» και ταξίδευσαν στο Λονδίνο για να το παραδώσουν «χέρι με χέρι» σε άνθρωπο των wikileaks.

Η δημοσιοποίηση των διαλόγων λίγο έλειψε να προκαλέσει νέους κραδασμούς στις σχέσεις της Ελλάδας με τη Δύση. Ομως οι γνωρίζοντες επιμένουν ότι το ΔΝΤ ήδη γνώριζε πως τα στελέχη του παρακολουθούνταν και είχε προετοιμάσει έναν έξυπνο ελιγμό. Δεν ήταν η μοναδική πρόνοια των μεγάλων δυνάμεων, που παραμένουν πάντοτε ενεργές στην Ελλάδα. Εγκυρες διπλωματικές πηγές ομονοούν στην εκτίμηση ότι το ΝΑΤΟ, που βρίσκεται σε αυξημένη επιφυλακή μετά τις αιφνιδιαστικές πρωτοβουλίες της Ρωσίας στην Ουκρανία και στη Συρία, άρπαξε την ευκαιρία της προσφυγικής κρίσης για να επισφραγίσει ότι το Αιγαίο είναι αδιαμφισβήτητος «νατοϊκός χώρος». Σημειώνουν επίσης και το γεγονός ότι ο νέος πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα θα είναι ο κ. Τζέφρι Πάιατ. Ερχεται απευθείας από το Κίεβο όπου είχε τοποθετηθεί για να συμβάλει στην αποδυνάμωση της ρωσικής επιρροής στην Ουκρανία. Προφανώς το State Department έκρινε ότι η εμπειρία του είναι χρήσιμη για τη χώρα μας. Και ίσως δεν είναι τυχαίο που οι ζωηρές κυβερνητικές φαντασιώσεις για ένα νέο δημοψήφισμα για τη δραχμή τερματίστηκαν σχεδόν ταυτόχρονα με την επίσκεψη στην Αθήνα του αμερικανού υφυπουργού Οικονομικών κ. Νέιθαν Σιτς στις 11 Μαΐου. Μάλλον οι πανεπόπτες Αμερικανοί, γνώστες της πολυπραγμοσύνης των αριστερών Ηρακλειδών, μπόρεσαν να είναι περισσότερο «πειστικοί» από τον απότομο κ. Σόιμπλε που εκείνες τις ημέρες δήλωνε μονότονα ότι η Ελλάδα, αν θέλει, μπορεί να ανακτήσει το νόμισμά της.

Το «συμβουλευτικό» δημοψήφισμα
Αποτυγχάνοντας (προς το παρόν...) να αλλάξει νόμισμα, ο «μικρός» ανέσυρε το μυστικό σχέδιο μετάλλαξης του πολιτεύματος σε τέσσερα βήματα.

Πρώτον: Τουλάχιστον πενήντα βουλευτές προτείνουν αναθεώρηση του Συντάγματος. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία προτείνει (μεταξύ άλλων) αναθεώρηση του τρόπου εκλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης και του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η αριστερή «πρεμούρα» για την αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών μάλλον έχει υποχωρήσει αφού πολλοί υπουργοί έχουν προλάβει να συσσωρεύσουν πολλές... «ευθύνες». Δεν ισχύει το ίδιο για την επιβολή της απλής αναλογικής αφού υπολογίζεται ότι μόνο έτσι θα εξασφαλιστεί στο διηνεκές η αριστερή παραμονή στην... Κόλαση της εξουσίας (και φυσικά η απαραίτητη ακυβερνησία).

Δεύτερον: Ολες οι παραπάνω ευρεσιτεχνίες (και ό,τι άλλο σκεφτούν την τελευταία στιγμή...) θα μετατραπούν σε ένα ωραίο «συνταγματικό μπουκέτο» και θα τεθούν σε «συμβουλευτικό δημοψήφισμα» που θα προκηρυχθεί με το ακαταμάχητο πρόσχημα της «εξυγίανσης της δημόσιας ζωής».

Τρίτον: Οι κήρυκες της εξυγίανσης κερδίζουν το δημοψήφισμα και αξιοποιούν τη δυναμική της νίκης για να ψηφιστεί η απλή αναλογική με πάνω από 200 βουλευτές (προκειμένου να εφαρμοστεί αμέσως). Μέσα σε λίγες ημέρες προκηρύσσουν εκλογές απέναντι σε μια ηττημένη αντιπολίτευση του «παλιού» και της «διαπλοκής» που αντιστέκεται στην «αλλαγή». Αλλωστε, ο Τσάβες αλλά και ο Ντε Γκωλ ήξεραν ότι τα δημοψηφίσματα αναδιατάσσουν τις πολιτικές ισορροπίες και γίνονται καταλύτες για να εξασφαλιστεί αμέσως μετά μια νέα νίκη σε εκλογές.

Τέταρτον: Η νέα Βουλή αναθεωρεί το Σύνταγμα στο πλαίσιο του «συμβουλευτικού δημοψηφίσματος», θεσμοθετεί την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό και ανοίγει τον δρόμο για μια «α λα γαλλικά» διακυβέρνηση όπου ο «μικρός» θα μπορεί να εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας για να κυβερνά με τα κόμματα ως προεδρικές μαριονέτες. Το σύστημα που δεν τόλμησε να θεσμοθετήσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής για τον εαυτό του το 1975 (ίσως γιατί θύμιζε Παλάτι...) ορέγονται τώρα οι «μικροί» αριστεροί. Δεν μπορεί να προβλεφθεί αν το σχέδιο αυτό θα εφαρμοστεί ή θα εγκαταλειφθεί στη μέση. Αυτό είναι όμως το «όνειρο καλοκαιρινής (και φθινοπωρινής) νυκτός» ενός «μικρού» με την ανομολόγητη φιλοδοξία να γίνει ο μεγαλύτερος όλων.

Μεγαλεία
Το σύστημα που δεν τόλμησε να θεσμοθετήσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής για τον εαυτό του το 1975 (ίσως γιατί θύμιζε Παλάτι...) ορέγονται τώρα οι «μικροί» αριστεροί.

Οι «θαυμαστές»
Ορισμένοι επιφανείς συντηρητικοί πολιτειακοί παράγοντες φτάνουν ακόμη και σε γονυκλισίες προκειμένου να εισακουστούν οι προσευχές τους και να προσέχει ο Θεός τον άθεο «μικρό». Ολοι οι «πατέρες» νομίζουν ότι τον ελέγχουν, ότι είναι το «δικό τους» παιδί και ενοχλούνται πολύ όταν εντοπίζουν έκπληκτοι άλλους «πατεράδες» να κυκλοφορούν στους διαδρόμους της εξουσίας και να αλληλοκοιτάζονται με καχυποψία. Πολύ λίγοι διαισθάνονται τον ψυχρό εκτελεστή πίσω από το αξιαγάπητο και ευαίσθητο προσωπείο.

Του Παύλου Παπαδόπουλου
Πηγή: http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=810626

Read More »

Τι προβλέπει το άρθρο 50 της συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ενωσης

Το 51,9% των Βρετανών ψήφισε υπέρ της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, έναντι 48,1% που ψήφισε υπέρ της παραμονής της χώρας στην ευρωπαϊκή οικογένεια, σύμφωνα με τα οριστικά αποτελέσματα του χθεσινού δημοψηφίσματος, ανακοίνωσε σήμερα η εκλογική επιτροπή.

Συγκεκριμένα 17,4 εκατομμύρια ψηφοφόροι ψήφισαν υπέρ του Brexit και 16,1 εκατομμύρια υπέρ της παραμονής στην Ένωση.

Τι προβλέπει το άρθρο 50 της συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ενωσης 

Αρθρο 50 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ενωσης:

1. Κάθε κράτος μέλος μπορεί να αποφασίσει να αποχωρήσει από την Ενωση σύμφωνα με τις συνταγματικές του προβλέψεις.

2.Το κράτος μέλος που αποφασίζει να αποχωρήσει οφείλει να γνωστοποιήσει την πρόθεσή του στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Με βάση τις οδηγίες που θα δοθούν από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, η Ενωση θα διαπραγματευθεί και να συνομολογήσει συμφωνία με το κράτος, καθορίζοντας τις διευθετήσεις για την αποχώρησή του, λαμβάνοντας υπ΄όψιν το πλαίσιο της μελλοντικής του σχέσης με την Ενωση. Η συμφωνία αυτή πρέπει να γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης σύμφωνα με το άρθρο 218(3) της συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Θα πρέπει να συνομολογηθεί για λογαριασμό της Ενωσης από το Συμβούλιο, με ειδική πλειοψηφία, μετά τη σύμφωνη γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

3. Η εφαρμογή των Συνθηκών θα τερματισθεί για το εν λόγω κράτος από την ημερομηνία ισχύος της συμφωνίας αποχώρησης ή, ελλείψει αυτού, δύο χρόνια μετά την γνωστοποίηση που αναφέρεται στην παράγραφο 2, εκτός και αν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, σε συμφωνία με το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος, ομόφωνα αποφασίσει να παρατείνει αυτήν την περίοδο.

4. Για τους λόγους των παραγράφων 2 και 3, το μέλος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ή του Συμβουλίου που εκπροσωπεί το αποχωρόν κράτος μέλος δεν θα συμμετάσχει στις συνομιλίες του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ή του Συμβουλίου ή στη λήψη αποφάσεων που το αφορούν.

Ειδική πλειοψηφία πρέπει να ορισθεί σύμφωνα με το Αρθρο 238(3) της συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

5. Εάν το κράτος που αποχωρεί από την Ενωση ζητήσει να επανέλθει, το αίτημά του θα πρέπει να τεθεί υπό τη διαδικασία που αναφέρεται στο άρθρο 49.

Επτά άμεσες συνέπειες του Brexit για τους βρετανούς πολίτες 

Είτε διαμένουν στο Ηνωμένο Βασίλειο είτε σε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η καθημερινή ζωή για τους βρετανούς πολίτες θα υποστεί γρήγορα τις συγκεκριμένες συνέπειες της εξόδου της χώρας από την ΕΕ.

Για τους Βρετανούς που ζουν στο Ηνωμένο Βασίλειο

ΒΙΖΑ: Η πιο άμεση και ορατή συνέπεια θα γίνει αισθητή στην ελευθερία μετακίνησης των βρετανών πολιτών στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αν μέχρι σήμερα αρκούσε ένα δελτίο ταυτότητας για την κυκλοφορία στη ζώνη Σένγκεν, ακόμη και αν το Ηνωμένο Βασίλειο δεν είναι μέλος της, η έξοδος από την Ενωση θα συνοδευθεί πλέον από την ανάγκη για τους βρετανούς πολίτες να είναι εφοδιασμένοι με βίζα στα ταξίδια τους στην ηπειρωτική Ευρώπη.

Αυτή τη στιγμή, μόνο 44 από τις 219 χώρες επιβάλλουν τη βίζα στους βρετανούς πολίτες.

ΤΑΞΙΔΙΑ: Τα βρετανικά νοικοκυριά θα πρέπει να προβλέπουν στο εξής την εκταμίευση μεγαλύτερων ποσών για να περάσουν διακοπές στην ηπειρωτική Ευρώπη. Οχι μόνο διότι η πτώση της λίρας έναντι του ευρώ θα περιορίσει την αγοραστική τους δύναμη, αλλά επίσης και εξαιτίας της άρσης ισχύος κοινοτικών συμφωνιών που επιτρέπουν σε κάθε ευρωπαϊκή εταιρεία να λειτουργεί χωρίς περιορισμούς στον ευρωπαϊκό εναέριο χώρο.

«Η ενιαία αγορά επέτρεψε στη Ryanair να εισαγάγει την επανάσταση στα φτηνά ταξίδια στην Ευρώπη», υπενθίμιζε στα μέσα Μαΐου ο Μάικλ Ο΄Λίρι, γενικός διευθυντής της αεροπορικής εταιρείας.

Αμεσες συνέπειες θα υπάρξουν επίσης στα τέλη περιαγωγής των κινητών, που έχουν επίσης εναρμονισθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο ή στην υπαγωγή των βρετανών πολιτών στις ευρωπαϊκές ρυθμίσεις περί αποζημιώσεων σε περίπτωση καθυστέρησης ή ματαίωσης μίας πτήσης.

ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ: Εάν οι υποστηρικτές του Brexit έφεραν το θέμα της απασχόλησης των Βρετανών στο επίκεντρο της εκστρατείας τους, είναι πιθανόν ότι η έξοδος του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ενωση θα συνοδευθεί από την μετεγκατάσταση πολλών θέσεων εργασίας, κυρίως των μεγάλων τραπεζικών ιδρυμάτων με έδρα το City του Λονδίνου.

Ηδη η JPMorgan έχει κάνει γνωστό ότιο είναι πιθανόν να καταργήσει 1.000 έως 4.000 από τις 16.000 θέσεις εργασίας στη Βρετανία, η Morgan Stanley 1.000 από τις 6.000 και η Goldman Sachs τουλάχιστον 1.600.

Για τους βρετανούς πολίτες που ζουν στην Ευρώπη

Το Brexit θα είναι όμως μεγαλύτερη σπαζοκεφαλιά για το 1,3 εκατομμύριο βρετανούς πολίτες που ζουν σε άλλες ευρωπαϊκές, κυρίως στην Ισπανία (319.000), την Ιρλανδία (249.000), τη Γαλλία (171.000) ή τη Γερμανία(100.000).

ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ: Αυτοί μπορεί να δουν τα εισοδήματά τους να καταρρέουν εξαιτίας της ισχυρής υποτίμησης της στερλίνας, γεγονός που είναι πιθανόν να κλονίσει τις εεπενδύσεις τους σε ακί9νηυτα στις χώρες διαμονής τους.

ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΥΓΕΙΑΣ: Αλλο πρόβλημα αφορά την ιατρική περίθαλψη των βρετανών πολιτών στην Ευρώπη. Μέχρι σήμερα, είχαν κάλυψη από το εθνικό σύστημα υγείας της χώρας διαμονής τους, στην Γαλλία για παράδειγμα, με την κάλυψη του βρετανικού συστήματος βάσει διμερούς συμφωνίας. Είναι πιθανόν ότι στο εξής θα απαιτείται άδεια εργασίας για τους ενεργούς βρετανούς πολίτες.

Το επαγγελματικό μέλλον των εκατοντάδων εργαζομένων στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, κυρίως στις Βρυξέλλες, βρίσκεται πλέον στον άερα. Ορισμένοι έχουν φροντίσει να λάβουν και δεύτερη υπηκοότητα, την βελγική στις περισσότερες περιπτώσεις.

Προς νέα σύνορα;

ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ: Η πιο απροσδόκητη συνέπεια είναι ότι η έξοδος του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ενμωση είναι πιθανόν να καταστήσει προβληματική τη σχέση της χώρας με ορισμένους γείτονές της. Είναι, για παράδειγμα, πιθανόν η Ισπανία να αποφασίσει να κλείσει τα σύνορά της με το Γιβραλτάρ, όπου ζουν 33.000 Βρετανοί.

Βορειότερα, το Brexit μπορεί να δημιουργήσει νέο σύνορο ανάμεσα στην Ιρλανδία και τη Βόρεια Ιρλανδία θέτοντας περιορισμούς στην καθημερινή κυκλοφορία χιλιάδων ατόμων.

Read More »

Ηχηρή απάντηση Μίχου στον Γιάγκα με... Ευρυπίδη!

Στο κενό πέφτει μία ακόμη προσπάθεια του Δημοτικού Συμβούλου Αγίας Βαρβάρας Μιχάλη Γιάγκα να εμφανίσει τον εαυτό του σαν νέο πόλο στα Δημοτικά τεκταινόμενα, εκτοξεύοντας τα βέλη του κατά του Λάμπρου Μίχου.
Δεν φαίνεται να είναι άλλωστε τυχαία η επιλογή της συγκεκριμένης στιγμής, καθώς ο κ. Λάμπρος Μίχος, με συνεχείς συνεντεύξεις του σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και ηχηρές παρεμβάσεις που πυροδοτούν, μετά από πολύ καιρό, συζητήσεις για τα σημαντικά καθημερινά θέματα της Αγίας Βαρβάρας, όπως η παρέμβαση για την πορεία των έργων του Μετρό στην Αγία Βαρβάρα, έχει επανέλθει για τα καλά στο επίκεντρο, ταράζοντας τα λιμνάζοντα Δημοτικά ύδατα.
Με ανοικτή επιστολή του, και αποδέκτη τον επί σειρά ετών Δήμαρχο Αγίας Βαρβάρας, κ. Λάμπρο Μίχο, επιχειρεί να του επιρρίψει ευθύνες για την επιλογή του πρώην Δημάρχου να στηρίξει κατά το παρελθόν τον κ. Καπλάνη. Ο κ. Γιάγκας, μάλιστα, αντί να απαντήσει για τα πραγματικά προβλήματα της πόλης μας και την καθυστέρηση των έργων του Μετρό, επέλεξε να αποφύγει την ουσία της δημόσιας συζήτησης που έχει ήδη ξεκινήσει, επιβεβαιώνοντας όσους τον κατηγορούν για επίδειξη μικροψυχίας.
Η παρέμβαση Γιάγκα, δεν θα μπορούσε να μείνει αναπάντηση, καθώς ο Λάμπρος Μίχος έχει αποδείξει ότι δεν μασάει τα λόγια του και προτάσσει πάντα το συμφέρον των Δημοτών.
Επέλεξε να απαντήσει, μάλιστα, με... Ευριπίδη.
Αναφέρει χαρακτηριστικά στην απάντησή του ο κ. Μίχος:
"Σας απαντώ με τα λόγια που έβαλε στο στόμα του Θησέα ο Ευριπίδης. 'Τις θέλει πόλει χρηστόν τι βούλευμ' ες μέσον φέρειν έχων; Και ταυθ' ο χρήζων λαμπρός εσθ', ο μη θέλων σιγά. Τι τούτων εστ' ιδιαίτερον πόλει;"
- μετάφραση: Ποιός έχει να προτείνει εν μέσω όλων κάτι καλό για την πόλη; Όποιος προσφέρεται δοξάζεται, όποιος δεν θέλει σιωπά. Υπάρχει για την πόλη ισότητα ανώτερη απ' αυτήν; -Ευριπίδης, Ικέτιδες στ. 438 επ.)"

Read More »

Η πρόκληση της Κοινωνικής πολιτικής (ομιλία Λάμπρου Μίχου)

Διαβάστε και δείτε βίντεο από την πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία του πρ. Δημάρχου Αγίας Βαρβάρας, Λάμπρου Μίχου, στο πλαίσιο συνεδρίου της Ένωσης Δημάρχων Αττικής για την πρόκληση της Κοινωνικής Πολιτικής (8ου Φόρουμ Αυτοδιοίκησης, Πόρος 11 -12 Ιουνίου 2016).

Δείτε το σχετικό βίντεο και διαβάστε την ομιλία του Λάμπρου Μίχου.

"Επειδή το θέμα είναι πολύ σοβαρό, θα ήταν υπερφίαλο εκ μέρους μου να θεωρώ ότι μπορεί να καλυφθεί στο πλαίσιο μια σύντομης εισήγησης. Εν τούτοις θα προσπαθήσω να το προσεγγίσω.

Ας δούμε πρώτα πού βρισκόμαστε και ακολούθως τι μπορεί να γίνει αξιοποιώντας εφαρμόσιμες ιδέες από καλές πρακτικές. Ζούμε σε μία άνιση, άδικη και διαιρεμένη κοινωνία και όσο η κρίση θα βαθαίνει το χάσμα και η διαίρεση θα μεγαλώνουν.

Στρατιές κολασμένων, άνεργων, φτωχών, ανασφάλιστων, ανήμπορων ανθρώπων, κατατρεγμένων και απεγνωσμένων συνεχώς καταβυθίζονται στο βάραθρο του κοινωνικού αποκλεισμού.

Οι κρατικοί μανδαρίνοι αναλύουν τις στατιστικές, βλέπουν το ποσοστό των νοικοκυριών που δεν έχουν κανένα εργαζόμενο στους κόλπους τους και πάνε παρακάτω! Τι θα γίνουν όλοι αυτοί, πως θα ζήσουν…είναι μάλλον αδιάφορο.

Πολύ σοβαρό όμως είναι και κάτι άλλο! Ο φτωχός ή ο άνεργος δεν είναι απλώς ένας άνθρωπος με λιγότερα ή καθόλου λεφτά. Είναι ένας άλλος άνθρωπος, τον οποίο η πατρίδα τον αγνοεί, ο πολιτισμός τον προσπερνά, το κράτος τον συνθλίβει και η οικονομική πρόοδος τον θεωρεί περιττό. Αυτός λοιπόν θεωρεί, ως εκ τούτου, τον εαυτό του δικαιολογημένο και απολύτως νομιμοποιημένο να αμφισβητήσει τις κατεστημένες αξίες και τους κανόνες κοινωνικής συμβίωσης που εκείνος ευλαβικά τηρούσε αλλά αποδείχθηκαν γι΄ αυτόν ελάχιστα ή καθόλου χρήσιμες. Έτσι, φίλες και φίλοι επωάζεται το αυγό του φιδιού. Αυτός είναι ο κίνδυνος για τους θεσμούς και τη δημοκρατία.

Πριν ενσκήψει η παρούσα κρίση πολλοί μιλούσαν διστακτικά για κοινωνικό κράτος. Χωρίς όμως ποτέ μέχρι σήμερα να έχουμε κοινωνικό κράτος. Είχαμε σκόρπιες ασύνδετες και συχνά ατελέσφορες κοινωνικές πολιτικές. Όπως είχε ειπωθεί παλαιότερα είχαμε νησίδες προνομίων σ΄ένα πέλαγος ανεπάρκειας.

Τώρα, αν μιλήσουμε για κοινωνικό κράτος είναι σαν να κυνηγάμε μια νέα μεγάλη χίμαιρα. Από κάπου πρέπει ν΄ αρχίσουμε όμως.

Βασικό πυλώνα ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους αποτελεί ένα σύστημα κοινωνικής υποστήριξης και αλληλεγγύης που να είναι το δίχτυ ασφάλειας για τους πολίτες.

Τι θα περιλαμβάνει: την υποστήριξη του εισοδήματος ατόμων και οικογενειών (εισοδηματική ενίσχυση), την υποστήριξη με κοινωνικές υπηρεσίες προγράμματα και μέτρα ( πλέγμα κοινωνικών υπηρεσιών) και τη συμμετοχή σε ενεργητικές πολιτικές π.χ.

• Συμμετοχή του ωφελούμενου ή και των μελών της οικογένειάς του στις ενεργητικές μορφές απασχόλησης, παροχή εθελοντικής κοινωνικής εργασίας ολοκλήρωση της εκπαίδευσης που πιθανά εγκαταλείφθηκε κ.ά..

Ανάλογα με τις ανάγκες να παρέχονται υπηρεσίες πρόληψης και προαγωγής της υγείας, συμβουλευτικής και ψυχολογικής στήριξης ατόμων και ομάδων, φύλαξης, προσχολικής αγωγής και δημιουργικής απασχόλησης παιδιών, ενημέρωσης και επιμόρφωσης, επαγγελματικής κατάρτισης προώθησης στην απασχόληση, βοήθειας στο σπίτι και γενικότερα υπηρεσίες κοινωνικής στήριξης .

Η φτώχεια, ο αναλφαβητισμός, η ανεπάρκεια επαγγελματικών- δεξιοτήτων, η ανεργία, η αδυναμία φροντίδας της υγείας και υγιεινής, η παραβατικότητα, η βία, η έξαρση από ουσίες και πολλά άλλα προβλήματα εμφανίζονται σε συγκεκριμένα άτομα και οικογένειες και μάλιστα με αυξανόμενη συχνότητα.

Σε αυτό το επίπεδο, της κοινότητας, της οικογένειας, του ατόμου, η δυνατότητα άσκησης επιτυχούς κοινωνικής πολιτικής είναι μεγαλύτερη. Αυτό είναι το μεγάλο πλεονέκτημα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης

Υπ΄ αυτή την έννοια,

Η εκτίμηση των αναγκών των δυνητικά ωφελούμενων σε ατομικό και οικογενειακό επίπεδο, ο προσδιορισμός των ανάλογων παροχών (οικονομική ενίσχυση, υπηρεσίες) και η εκτίμηση των δυνατοτήτων των δυνητικά ωφελούμενων σε ατομικό και οικογενειακό επίπεδο, ανατίθεται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση

Όλα αυτά προϋποθέτουν ένα ενιαίο σύστημα «κοινωνικής διοίκησης» στο οποίο θα εκπαιδευθούν και θα ενταχθούν όλα τα στελέχη των κοινωνικών υπηρεσιών των ΟΤΑ, ενιαίο φορέα Πιστοποίησης και Ταμειακής Διαχείρισης με κοινούς κανόνες, ελέγχους, αξιολόγηση και Σχέδιο συγκρότησης Κοινωνικών Υπηρεσιών στους Δήμους.

Ετοιμάζονται τώρα από την Κυβέρνηση τα κέντρα κοινότητας, όπως τα λένε, που θα είναι υπηρεσίες διαμεσολάβησης ανάμεσα στους δυνητικά ωφελούμενους και τις κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων. Δεν θα δίνουν λύσεις στα προβλήματα αλλά θα παραπέμπουν στις κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων για να δοθούν λύσεις χωρίς όμως πολλοί δήμοι να έχουν τη δυνατότητα να ανταποκριθούν γιατί δεν διαθέτουν οργανωμένες κοινωνικές υπηρεσίες και επαρκώς στελεχωμένες. Έτσι λοιπόν θα φτιάξουμε καλές υπηρεσίες που θα παραπέμπουν σε ανύπαρκτες δομές αντί πρώτα να φτιάξουμε τις δομές. Εύγε!

Καλείται λοιπόν, έτσι κι αλλιώς η αυτοδιοίκηση να καταστρώσει ένα σχέδιο ανάπτυξης που μέσα από τους παραγωγικούς, περιβαλλοντικούς, πολιτιστικούς στόχους του να ικανοποιεί τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών, με βάση όχι μόνο τις σύγχρονες απαιτήσεις, αλλά με τη σκέψη ποιοι και πόσοι θα είμαστε μετά από 2 ή 3 δεκαετίες, πως θα ζούμε και τι θα παράγουμε, ποιες θα είναι οι συνθήκες της ζωής και οι ανάγκες μας, ποια θα είναι η κοινωνική και πολιτική μας οργάνωση. Με δυο λόγια ένα σχέδιο που να διασφαλίζει για τώρα και για το μέλλον την κοινωνική συνοχή. Το σημαντικό βέβαια είναι τα σχεδία και οι δράσεις μας να έχουν ανθρωποκοινωνικό περιεχόμενο, με ορίζοντα και προοπτική.

Είναι, όμως, αυτή η υπόθεση, της άμβλυνσης δηλαδή των κοινωνικών ανισοτήτων, της καταπολέμησης της κοινωνικής αδικίας, της άσκησης της κοινωνικής πολιτικής, υπόθεση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης; Μπορούν αυτές οι δράσεις να ενταχθούν στη στρατηγική ανάπτυξης κοινωνικών πολιτικών, στον τομέα ευθύνης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης; Η απάντηση είναι «Nαι !». Και αυτό διότι:

1. Η Αυτοδιοίκηση γνωρίζει τις ανάγκες και τις δυνατότητες σε κάθε τομέα ανάπτυξης ξεχωριστά: φυσικό, οικιστικό, οικονομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό, περιβάλλον.
2. Η Αυτοδιοίκηση μπορεί ν΄ αναλάβει αυτή τη δράση, διότι έχει την ευχέρεια να εντάξει επιμέρους πολιτικές στο πλαίσιο μιας κοινής στρατηγικής τοπικής ανάπτυξης και να αξιοποίηση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους διαθέσιμους πόρους .
3. Η Αυτοδιοίκηση αποτελεί θεσμό που έχει τη δυνατότητα να προάγει με αμεσότητα την κοινωνική συνοχή.
4. Η Αυτοδιοίκηση μπορεί να ενθαρρύνει τη συμμέτοχη στα κοινωνικά δρώμενα σε όλα τα επίπεδα.
5. Τέλος, η Αυτοδιοίκηση είναι ικανή να εφαρμόζει σε τοπικό επίπεδο τις αρχές της ανταποδοτικής και αναδιανεμητικής δικαιοσύνης.

Για όλα αυτά, λοιπόν, ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκηση είναι ιδιαίτερα κρίσιμος και σημαντικός, αλλά και για κάτι επιπλέον: για να εξασφαλίσει τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις κοινωνικής ένταξης με σαφήνεια και υψηλή πιστότητα. Μπορεί να έχει δυσφημιστεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά τουλάχιστον μέχρι τώρα ό, τι έχει επιχειρήσει στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής, το κάνει με υψηλή πιστότητα, άρα είναι ικανή να σχεδιάσει πολιτικές και να εγκαθιδρύσει υπηρεσίες και δομές, όπως π.χ. στην Εκπαίδευση.

Οι νέοι πρέπει να μπουν στο σχολείο. Δεν αρκεί, όμως, να μπουν στο σχολείο, πρέπει να μείνουν στο σχολείο. Και φυσικά δεν αρκεί να μείνουν στο σχολείο, πρέπει να μείνουν εκεί και να μορφωθούν. Γνωρίζετε ότι υπάρχουν πολλές κοινωνικές ομάδες που δεν μεριμνούν για τους λόγους που τα παιδιά τους δεν πηγαίνουν στο σχολειό. Σ΄ αυτές τις ομάδες πρέπει να εφαρμοστούν πολιτικές, ώστε να πείσουμε τις ίδιες να ασχοληθούν με το πρόβλημα, να ξαναστείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο να διευκολύνουμε την είσοδο τους εκεί.

Πολλά από αυτά τα παιδιά απλώς ¨μπαίνουν ¨στο σχολείο, αλλά για λόγους ψυχολογικούς, οικογενειακούς, κοινωνικούς και άλλους δεν ¨μένουν¨ στο σχολείο και φυσικά δε ¨βγαίνουν¨ ποτέ από αυτό ως ελεύθερες και ολοκληρωμένες προσωπικότητες.

Από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, μέχρι στιγμής, υλοποιούνται και έχουν εφαρμοστεί με επιτυχία προγράμματα προετοιμασίας γονέων και μαθητών, όπως η πρόληψη σχολικής διαρροής και πρόωρης διακοπής της σχολικής φοίτησης, και πολλά ακόμη, που υποστηρίζουν ακριβώς αυτές τις προσπάθειες για την ένταξη του παιδιού στο σχολείο κυρίως όμως για την παραμονή του σ’ αυτό.

Το επόμενο μεγάλο βήμα είναι να πάει ο μαθητής υγιής στο σχολείο, με ασφάλεια και αποθέματα ψυχικά, υλικά, πολιτιστικά, κοινωνικά, αλλά κυρίως με την εξασφάλιση ότι οι σπουδές του θα του δώσουν εφόδια για τη ζωή και ευκαιρίες για απασχόληση. Έτσι δικαιώνεται και καταξιώνεται, τελικά, η Εκπαίδευση ως διαδικασία, αλλά και το παιδί στην οικογένεια του και σε σ΄ ολόκληρη την κοινωνία.

΄΄Σχολείo″ δεν είναι μόνο τα κτίρια και οι δάσκαλοι είναι το περιβάλλον, η ψυχοκοινωνική στήριξη, η εξωσχολική ζωή, η δημιουργική απασχόληση και άλλες υποστηρικτικές δομές. Κι ακόμη είναι σχολές γονέων, κέντρα πρόληψης και αγωγής υγείας, σχολικοί φύλακες και σχολική συγκοινωνία. Επίσης όλα τα παιδιά, όπως ξέρετε, δεν βιώνουν την επιτυχία μόνο μέσα από τις υψηλές σχολικές επιδόσεις. Μπορούν να τη βιώσουν μέσα από την τέχνη, τον πολιτισμό και φυσικά τον αθλητισμό. Και εδώ λοιπόν «κρατάει τους δρόμους ανοιχτούς » η Τοπική Αυτοδιοίκηση: με τα ωδεία, τις σχολές χορού, θεάτρου και εικαστικών, τα αθλητικά προγράμματα και πολλά άλλα.

Αναφέρθηκα μόνο σε προγράμματα που συνδέονται με την Εκπαίδευση, αλλά πρόκειται για αλυσίδα, στην οποία κάθε κρίκος είναι στέρεα συνδεδεμένος με το άλλο, επηρεάζοντας ο ένας τον άλλo: η Απασχόληση επηρεάζει την Εκπαίδευση και η Εκπαίδευση την Απασχόληση. Αποτέλεσμα είναι η εισοδηματική στάθμη να προσδιορίζει τη μορφωτική στάθμη, και αντίστροφα. Όλα τούτα έχουν επιπτώσεις στο κοινωνικό περιβάλλον, την οικογένεια και τον πολίτη.

Δεν πρέπει όμως να αγνοούμε και τα πρόθυμα ΝΑΙ που προσφέραμε οι αιρετοί και προσφέρουμε αλόγιστα στην κεντρική εξουσία που τραυματίζουν το κύρος του θεσμού.

Αναλογίζομαι που αρχίζει, αλήθεια, και που τελειώνει η ευθύνη του αιρετού ως πολιτικού μπροστά σε μια αδιέξοδη πολιτική, αναμφισβήτητα βλαπτική, για τον τόπο και τους πολίτες;

Όχι πάντως σε ένα κύκλο φιλοφρονήσεων και σε μάχες οπισθοφυλακής για τη διεκδίκηση ψιχίων.

Ουδέποτε το πρόβλημα της αυτοδιοίκησης ήταν πρόβλημα οικονομικό, έμοιαζε έτσι, άλλα δεν ήταν. Ήταν και είναι, πρωτίστως και βαθύτατα ζήτημα πολιτικό. Και πρέπει να ξεκινήσουν αγώνες από το κίνημα της αυτοδιοίκησης για τη διάσωση αυτού καθεαυτού του θεσμού.

Δεν πρέπει οι αιρετοί στην πιο κρίσιμη φάση της Νεοελληνικής Ιστορίας να καταστούν μοιραίοι. Η αξία της δικής τους ελευθερίας είναι ανυπολόγιστη, όπως και η έμπνευση και η δύναμη που αντλούν από το μοναδικό τους πλεονέκτημα, που μόνοι αυτοί διαθέτουν, να συναναστρέφονται καθημερινά και να κινητοποιούν το λαό. Αλλιώς θα έχουν συμβολή στην ακινησία, στην παρακμή και την απαξίωση του θεσμού σε μια δεύτερη δηλαδή πλάνη που θα είναι χειρότερη της πρώτης.

Στους θεσμούς της αυτοδιοίκησης και της αποκέντρωσης ασκείται σήμερα ασφυκτική πίεση, για να υποταχθεί στα κελεύσματα της κεντρικής εξουσίας αυτή η πρωτογενής λαϊκή εξουσία και για να λεηλατηθεί, σε δεύτερο στάδιο, η περιουσία τους.

Γι΄αυτό το επιτελικό κράτος- στρατηγείο συνιστά κατά τη γνώμη μου τη μεγάλη ανατροπή, ώστε όλες οι δημόσιες και κοινωφελείς λειτουργίες να ασκούνται αποκλειστικά από την αυτοδιοίκηση. Και το κράτος στρατηγείο, να διαχειρίζεται τις απόλυτα αναγκαίες εθνικές πολιτικές- δηλαδή την εξωτερική πολιτική, την εθνική άμυνα, τη δικαιοσύνη, τη δημόσια τάξη, τη δημοσιονομική πολιτική.

Προϋποτίθεται βέβαια η απογραφειοκρατικοποίηση και ευελιξία της Αυτοδιοίκησης με φραγή κάθε χαραμάδας διαχειριστικής παρεκτροπής και διάθεση όλων των απαραίτητων μέσων: συμπληρωματικός θεσμικός εξοπλισμός, έμψυχο δυναμικό, σύγχρονα μεθοδολογικά πρότυπα, οικονομικά μέσα κ.α. ώστε όλες οι αρμοδιότητες που αφειδώς κατά καιρούς προσφέρονται να μπορούν να μετασχηματιστούν σε υπηρεσίες.

Επιτρέψτε μου τελειώνοντας να μιλήσω για την εικόνα των αιρετών. Είχε γράψει κάποτε ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά» του: «…. και πρότερον δε, τη φύσει, πόλις ή οικία και έκαστος ημών εστίν, το γαρ όλον πρότερον αναγκαίον είναι του μέρους…». Η πόλη δηλ. είναι φυσικό να τίθεται υπεράνω του καθενός μας και της οικογένειάς του ακόμη, διότι αναγκαστικά το σύνολο προηγείται του μέρους.

Θέλουμε Δημάρχους που να πιστεύουν και να μετουσιώνουν σε καθημερινή συμπεριφορά και πράξη πως η πόλη δεν είναι έννοια γεωγραφική ούτε έννοια νομική αλλά πρωτίστως έννοια ιδεολογική και πως η πνευματική και πολιτιστική δημιουργία δεν είναι παρακαμπτήρια οδός, αλλά ευθεία επιδίωξη.

Ένας απαιτητικός άνεμος ουσιαστικής αυτοδιοίκησης πρέπει να διαπερνά την πόλη και τους πολίτες. Η πόλη να γίνεται ένα ανοιχτό σπουδαστήριο Δημοκρατίας, δημιουργίας, συνεργασίας και φιλαλληλίας, διαφάνειας και λογοδοσίας.

Να μπορούν έμπρακτα να αποδείξουν ότι η φαντασία μπορεί να εμπνεύσει την τοπική εξουσία, ότι μπορεί η πολιτική να συνδιαλέγεται με την επιστήμη και ο κοινωνικά ευαίσθητος πολιτικός να είναι ταυτόχρονα ένας αποτελεσματικός τεχνοκράτης.

Τέτοιους Δημάρχους θέλουν οι πόλεις που πάλλονται, ασυμβίβαστες με τη μοίρα τους, Δημάρχους με σοφία και επίγνωση, οραματιστές και δημιουργούς.

Δημάρχους πρωταγωνιστές στα σύγχρονα προβλήματα της φτώχειας, των ανθρώπινων δικαιωμάτων, της καταρράκωσης των θεσμών.

Δημάρχους που να ναι σε θέση να προσδιορίσουν τον ιστορικό βηματισμό της πόλης τους με έμπνευση, με παρρησία, με ήθος, με ποιότητα, με διαφάνεια, με λογοδοσία, με αξιοκρατία.

Δημάρχους που να τάζουν τέσσερα και να πράττουν πέντε.

Να λένε αύριο και να το τελειώνουν σήμερα.

Να λύνουν τα μικρά σήμερα και να σχεδιάζουν από σήμερα όλα τα μεγάλα.

Να κάνουν δημόσιες σχέσεις, αλλά οι σχέσεις με τους δημότες τους ΔΕΝ είναι δημόσιες σχέσεις αλλά σχέσεις ταπεινότητας, ειλικρίνειας και εμπιστοσύνης.

Δεν ξέρω αν για πολλούς σημερινούς Δημάρχους αυτά μοιάζουν με μυθιστορηματική αφήγηση δημοτικής φαντασίας αλλά πρόκειται αναμφίβολα για μια αισιόδοξη και εφικτή προοπτική, τόσο απαραίτητη, χρήσιμη και ζωογόνο για το απελπιστικά αβόλευτο παρόν μας και το δυστυχώς δυσοίωνο μέλλον μας.

Λάμπρος Μίχος

11. 6. 2016  "

Read More »