Πετάνε στα σύννεφα τα πρεζόνια όταν πρωταρχίζουν να σνιφάρουν την παραμύθα τους. Δεν το ομολογούν σε κανέναν, τριγυρίζουν ωστόσο μες στην τρελή χαρά στις πιάτσες των τοξικομανών, αντιμετωπίζοντας με υπεροψία τους παλιούς χρήστες, που κυκλοφορούν δίπλα τους μουρτζούφληδες και συννεφιασμένοι. Σχεδόν τους σνομπάρουν. Ισως επειδή αντιλαμβάνονται πως σε λίγους μήνες θα φαντάζουν ολόιδιοι και φλέγονται να ξορκίσουν το κακό.
Αναζητώντας εναγωνίως την άσπρη σκόνη το επόμενο διάστημα, λαφυραγωγούν το σπίτι τους, ξαλαφρώνοντας το πορτοφόλι του μπαμπά, βάζοντας χέρι στα τιμαλφή της μάνας, στα φο μπιζού της αδελφής και εκποιώντας μπιρ παρά τα οικογενειακά κειμήλια. Η τύχη συγγενών, κολλητών, γειτόνων, ακόμα και των ευεργετών τους είναι παρόμοια.
Ρεντίκολα της κοινωνίας, καθώς πια δεν έχουν λαμβάνειν από πουθενά, παραβιάζουν τα μισά άρθρα του ποινικού κώδικα με προτίμηση στο 372. Σκορπούν δυστυχία όπου περάσουν και σταθούν και ιδίως σε όσους τους αγαπούν. Κι όλα αυτά για να εξασφαλίσουν το περιπόθητο φιξάκι. Τότε το χαμόγελο παγώνει στα χείλη τους, εξαφανίζεται και παραπαίουν κακόκεφοι και συνοφρυωμένοι.
Ακούγοντας τους επιτελείς του Μαξίμου να πανηγυρίζουν την εθνοσωτήρια επιτυχία στο Γιούρογκρουπ της Δευτέρας, φέρνω αναπόφευκτα στον νου μου τους πρωτόβγαλτους ναρκομανείς. Η ειδοποιός διαφορά τους με την πρωτοδεύτερη φορά Αριστερά έγκειται στο ότι εκείνη κατρακυλά τον ολισθηρό κατήφορο με πιο γοργά βήματα. Το μόνο χειροπιαστό που κατάφερε στις Βρυξέλλες είναι να πάρει τη δόση.
Με αντάλλαγμα την κατεδάφιση του ασφαλιστικού, τη φορολαίλαπα που πλήττει τα φτωχά και μεσαία στρώματα και τον φρικαλέο «κόφτη» εμπνεύσεως Σόιμπλε και ΔΝΤ να επικρέμαται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω απ' τους πολίτες, απειλώντας να κουτσουρέψει ό,τι περισσέψει.
Υποκλίνεται στους δανειστές κι αντί να ζητήσει μια ελάχιστη έστω συγγνώμη απ' την καθημαγμένη κοινωνία, κομπορρημονεί όπως άλλοτε ο ΓΑΠ, ο Παπαδήμος κι οι Σαμαροβενιζέλοι, πιστεύοντας ότι με τη νέα ένεση χρηματοδότησης θα παραμείνει στους θώκους εσαεί να απολαμβάνει τη νιρβάνα της εξουσίας. Πουλά τις αόριστες υποσχέσεις περί διευθέτησης του χρέους, που ευαρεστούν τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, σαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες και καθρεφτάκια προς ιθαγενείς.
Θυμήθηκα την Ιταλίδα Ελσα Φορνέρο, υπουργό Εργασίας της κυβέρνησης Μόντι. Τον Δεκέμβριο του 2011 ανακοίνωσε μέτρα λιτότητας. «Λυπάμαι. Οι άνθρωποι που εργάζονται δεν έχουν άλλα χρήματα να δώσουν. Ως αποτέλεσμα, το όριο συνταξιοδότησης αυξάνεται για τις γυναίκες στα 62 χρόνια και για τους άνδρες στα 65. Επίσης, δεν έχουμε την πολυτέλεια να σας δίνουμε κάθε χρόνο αυξήσεις στο ύψος του πληθωρισμού», δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου και ξέσπασε σε λυγμούς. Η εικόνα της έκανε τον γύρο του κόσμου.
Αναντίρρητα το πακέτο Κατρούγ-κάλου είναι πολύ πιο ολέθριο και μολαταύτα ο ίδιος επιμένει να παριστάνει τον αριστερό. Δεν χαλαλίζει δάκρυα για τον λαό. Με φανταχτερές γραβάτες και πολύχρωμα μαντιλάκια στο πέτο καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι. «Καμία κύρια σύνταξη δεν θα μειωθεί» ξιπάστηκε στη Βουλή, «προβλέπουμε απλώς μια προσωρινή αναστολή καταβολής, όχι περικοπή, που θα διαρκέσει μέχρι το 2018». Πού Τσίπ(ρ)α;
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
https://www.efsyn.gr
Αναζητώντας εναγωνίως την άσπρη σκόνη το επόμενο διάστημα, λαφυραγωγούν το σπίτι τους, ξαλαφρώνοντας το πορτοφόλι του μπαμπά, βάζοντας χέρι στα τιμαλφή της μάνας, στα φο μπιζού της αδελφής και εκποιώντας μπιρ παρά τα οικογενειακά κειμήλια. Η τύχη συγγενών, κολλητών, γειτόνων, ακόμα και των ευεργετών τους είναι παρόμοια.
Ρεντίκολα της κοινωνίας, καθώς πια δεν έχουν λαμβάνειν από πουθενά, παραβιάζουν τα μισά άρθρα του ποινικού κώδικα με προτίμηση στο 372. Σκορπούν δυστυχία όπου περάσουν και σταθούν και ιδίως σε όσους τους αγαπούν. Κι όλα αυτά για να εξασφαλίσουν το περιπόθητο φιξάκι. Τότε το χαμόγελο παγώνει στα χείλη τους, εξαφανίζεται και παραπαίουν κακόκεφοι και συνοφρυωμένοι.
Ακούγοντας τους επιτελείς του Μαξίμου να πανηγυρίζουν την εθνοσωτήρια επιτυχία στο Γιούρογκρουπ της Δευτέρας, φέρνω αναπόφευκτα στον νου μου τους πρωτόβγαλτους ναρκομανείς. Η ειδοποιός διαφορά τους με την πρωτοδεύτερη φορά Αριστερά έγκειται στο ότι εκείνη κατρακυλά τον ολισθηρό κατήφορο με πιο γοργά βήματα. Το μόνο χειροπιαστό που κατάφερε στις Βρυξέλλες είναι να πάρει τη δόση.
Με αντάλλαγμα την κατεδάφιση του ασφαλιστικού, τη φορολαίλαπα που πλήττει τα φτωχά και μεσαία στρώματα και τον φρικαλέο «κόφτη» εμπνεύσεως Σόιμπλε και ΔΝΤ να επικρέμαται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω απ' τους πολίτες, απειλώντας να κουτσουρέψει ό,τι περισσέψει.
Υποκλίνεται στους δανειστές κι αντί να ζητήσει μια ελάχιστη έστω συγγνώμη απ' την καθημαγμένη κοινωνία, κομπορρημονεί όπως άλλοτε ο ΓΑΠ, ο Παπαδήμος κι οι Σαμαροβενιζέλοι, πιστεύοντας ότι με τη νέα ένεση χρηματοδότησης θα παραμείνει στους θώκους εσαεί να απολαμβάνει τη νιρβάνα της εξουσίας. Πουλά τις αόριστες υποσχέσεις περί διευθέτησης του χρέους, που ευαρεστούν τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, σαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες και καθρεφτάκια προς ιθαγενείς.
Θυμήθηκα την Ιταλίδα Ελσα Φορνέρο, υπουργό Εργασίας της κυβέρνησης Μόντι. Τον Δεκέμβριο του 2011 ανακοίνωσε μέτρα λιτότητας. «Λυπάμαι. Οι άνθρωποι που εργάζονται δεν έχουν άλλα χρήματα να δώσουν. Ως αποτέλεσμα, το όριο συνταξιοδότησης αυξάνεται για τις γυναίκες στα 62 χρόνια και για τους άνδρες στα 65. Επίσης, δεν έχουμε την πολυτέλεια να σας δίνουμε κάθε χρόνο αυξήσεις στο ύψος του πληθωρισμού», δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου και ξέσπασε σε λυγμούς. Η εικόνα της έκανε τον γύρο του κόσμου.
Αναντίρρητα το πακέτο Κατρούγ-κάλου είναι πολύ πιο ολέθριο και μολαταύτα ο ίδιος επιμένει να παριστάνει τον αριστερό. Δεν χαλαλίζει δάκρυα για τον λαό. Με φανταχτερές γραβάτες και πολύχρωμα μαντιλάκια στο πέτο καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι. «Καμία κύρια σύνταξη δεν θα μειωθεί» ξιπάστηκε στη Βουλή, «προβλέπουμε απλώς μια προσωρινή αναστολή καταβολής, όχι περικοπή, που θα διαρκέσει μέχρι το 2018». Πού Τσίπ(ρ)α;
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
https://www.efsyn.gr
